تاریخگذاری نسبی دگرگونیهای آوایی در زبانهای ایرانی

تاریخ‌گذاری نسبی در زبان‌شناسی تاریخی، مشخص کردن ترتیب زمانی دگرگونی‌های آوایی گوناگونی است که در واژگان یک زبان انجام می‌گیرد. این موضوع، از آن جهت اهمیت دارد که ترتیبِ زمانیِ گوناگونِ دگرگونی‌های آوایی، بر چگونگی دگرگونی آوایی واژگان زبان و یافته‌های حاصل از آن‌ها تأثیر می‌گذارد. در این مقاله، نمونه‌هایی از دگرگونی چند واژه در زبان‌های ایرانی بررسی شده‌است. هدف از انجام این امر،  فهم آن است که کارکرد تاریخ‌گذاری نسبی، چرا و چگونه می‌تواند به درک چگونگی انجام برخی دگرگونی‌های آوایی کمک کند. همچنین اینکه اگر واژه‌ای در گویش‌های یک زبان به شکل‌های گوناگونی دچار دگرگونی شده‌است، می‌تواند به دلیل ترتیب زمانی متفاوت دگرگونی‌های آوایی در آن گویش‌ها باشد. این مقاله، همچنین نشان می‌دهد چگونه انجام یک دگرگونی آوایی، بافت آوایی را برای انجام گرفتن دگرگونی آوایی دیگری از بین می‌برد. یا اینکه یا چگونه انجام گرفتن یک دگرگونی آوایی شرایط یا بافت آوایی را برای انجام دگرگونی آوایی دیگری فراهم می‌کند.